Тавре ки равишҳои Равғани ABU DHABI нишон медиҳанд, диққати ҷаҳонии нафтӣ ба он нигаронида шудааст. Гарчанде ки ширкати мо дар айни замон ширкати мо ҳамчун як намоишгар пайдо нашудааст, мо тасмим гирифтем, ки дастаи касбиро ба сайти намоишгоҳ интиқол диҳем. Мо бесаброна интизори кор бо ҳамкорон дар саноат барои иштирок дар чорабинӣ ва гузаронидани ташрифи амиқи муштариён ва мубодилаи омӯзиш мебошад.

Мо хуб медонем, ки намоиши равғани ADU DHABI танҳо як платформаест, ки намоиш додани технологияҳо ва маҳсулоти навтарин, балки имконияти муҳими мубодила ва ҳамкорӣ мебошад. Аз ин рӯ, ҳатто агар мо дар намоишгоҳ иштирок накунем, мо умедворем, ки бо муштариёни нав ва кӯҳна муошират кунем, талаботи маблағгузории бозорро ба даст орем ва дар якҷоягӣ тамоюлҳои рушди истеҳсолотро ба даст орем.

Дар намоиш дар намоишгоҳ, дастаи мо, ҳеҷ кас кӯшиш намекунад, ки ҳар як фармоишгарро ташриф орад ва дастовардҳои тиҷорати моро ва навовариҳои технологиро мубодила кунад. Ҳамзамон, мо бесаброна интизори мубодила ва омӯхтани ҳамсолони бештар, ба даст овардани таҷриба ва рушди соҳа.

Мо боварӣ дорем, ки алоқаи рӯ ба рӯ бо рӯяш ҳамеша хирад меорад. Аз ин рӯ, ҳатто агар мо дар намоишгоҳ иштирок накарда бошем, мо то ҳол ба Абу-Даби мунтазири онем, ки бо ҳама дар сайти намоишгоҳ мулоқот кунем ва якҷоя муҳокима кунем.

Дар ин ҷо, мо тамоми дӯстони саноатҳоро ба мо даъват менамоем, то мо дар Абу-Дабӣ мулоқот кунем, коркарди умумиро ҷӯед ва якҷоя созед. Биёед дасти худро ба даст меорем ва боби навро якҷоя кунам!