Бо ифтитоҳи ботантанаи Намоишгоҳи нафти Абу-Даби, элитаи саноати нафти ҷаҳонӣ барои таҷлил аз ин ҷашн ҷамъ омаданд. Гарчанде ки ширкати мо ин дафъа дар намоишгоҳ иштирок накард, мо тасмим гирифтем, ки як дастаи касбиро ба макони намоишгоҳ фиристем, то ба ҳамкасбони соҳа дар ин ҷашни саноат ҳамроҳ шавем.

Дар майдони выставка бахри одамон ва мухити пурчушу хуруш ба амал омад. Намоишгоҳҳои асосӣ технологияҳо ва маҳсулоти навтарини худро намоиш доданд, ки меҳмонони сершуморро барои таваққуф ва тамошо ҷалб карданд. Дастаи мо дар байни мардум ҳаракат мекунад, бо муштариён ва шарикони эҳтимолӣ фаъолона муошират мекунад ва дарки амиқи талаботи бозор ва тамоюлҳои соҳаро ба даст меорад.

Дар майдони намоишгоҳ мо бо якчанд корхонаҳо мубодилаи амиқ ва омӯзиш доштем. Тавассути муоширати ру ба ру мо на фадат аз навигаридои истедсолот бохабар шудем, балки тачрибаи пуркимат ва техника низ ба даст овардем. Ин мубодилаҳо на танҳо ҷаҳонбинии моро васеъ мекунанд, балки инчунин барои рушди ояндаи тиҷорат ва навовариҳои технологӣ дастгирии қавӣ мерасонанд.

Илова бар ин, мо инчунин ба якчанд мизоҷони нақшавӣ ташриф овардем ва бо дастовардҳои тиҷоратии худ ва бартариҳои технологӣ шиносоии муфассал додем. Тавассути муоширати амиқ, мо муносибатҳои ҳамкории худро бо муштариён боз ҳам мустаҳкам кардем ва як гурӯҳи захираҳои нави муштариёнро бомуваффақият васеъ кардем.

Мо аз сафари худ ба намоишгоҳи нафти Абу-Даби ҳоло ҳам бисёр фоида гирифтем. Мо дар оянда хам муносибати ошкоро ва хамкориро тарафдорй мекунем, дар чорабинихои гуногуни саноат фаъолона иштирок мекунем ва кувваи худро пайваста такмил медихем. Дар баробари ин, мо инчунин бесаброна интизори мубодила ва омӯхтани ҳамкасбони бештари соҳа ҳастем, ки даст ба даст дода кор мекунем!