RF – Podniesiona twarz

Kołnierz z podwyższoną powierzchnią czołową jest najczęściej stosowanym typem w instalacjach procesowych i można go łatwo zidentyfikować. Nazywa się to wypukłą powierzchnią, ponieważ powierzchnie uszczelki są uniesione nad powierzchnią okrągłą śruby. Ten typ powierzchni czołowej pozwala na zastosowanie szerokiej kombinacji konstrukcji uszczelek, w tym typów arkuszy z płaskim pierścieniem i kompozytów metalicznych, takich jak typy zwijane spiralnie i z podwójnym płaszczem.

Celem kołnierza RF jest skupienie większego nacisku na mniejszej powierzchni uszczelki, a tym samym zwiększenie zdolności utrzymywania ciśnienia w złączu. Średnicę i wysokość określono w normie ASME B16.5 na podstawie klasy ciśnienia i średnicy. Wartość ciśnienia kołnierza określa wysokość uniesionej powierzchni.

Typowe wykończenie powierzchni czołowej kołnierzy dla kołnierzy ASME B16.5 RF wynosi od 125 do 250 µin Ra (3 do 6 µm Ra).

M - Męska twarz

FM - Kobieca twarz

W przypadku tego typu kołnierze również muszą być dopasowane. Jedna powierzchnia kołnierza ma obszar wykraczający poza normalną powierzchnię kołnierza (męską). Drugi kołnierz lub kołnierz współpracujący ma pasujące wgłębienie (żeńskie) wyfrezowane w jego powierzchni czołowej.
Twarz kobiety ma głębokość 3/16 cala, twarz mężczyzny ma wysokość 1/4 cala i obie są gładkie. Zewnętrzna średnica powierzchni żeńskiej służy do umiejscowienia i przytrzymania uszczelki. Zasadniczo dostępne są 2 wersje; małe kołnierze M&F i duże kołnierze M&F. Niestandardowe okładziny męskie i żeńskie są powszechnie spotykane na płaszczu wymiennika ciepła w celu kanałowania i pokrywania kołnierzy.

T - Twarz z Językiem

Powierzchnia z rowkiem G

Powierzchnie pióra i wpustu tych kołnierzy muszą być dopasowane. Jedna powierzchnia kołnierza ma wypukły pierścień (wypust) wykonany maszynowo na powierzchni kołnierza, podczas gdy współpracujący kołnierz ma pasujące wgłębienie (rowek) wykonane w jego powierzchni czołowej.

Okładziny na pióro i wpust są standaryzowane zarówno w dużych, jak i małych typach. Różnią się od męskich i żeńskich tym, że wewnętrzne średnice pióra i wpustu nie sięgają do podstawy kołnierza, utrzymując w ten sposób uszczelkę na jej wewnętrznej i zewnętrznej średnicy. Są one powszechnie spotykane na pokrywach pomp i pokrywach zaworów.

Połączenia na pióro i wpust mają również tę zaletę, że są samonastawne i działają jak zbiornik kleju. Złącze szalunkowe utrzymuje oś obciążenia w jednej linii ze złączem i nie wymaga większej obróbki mechanicznej.

Ogólne powierzchnie kołnierzy, takie jak RTJ, TandG i FandM, nigdy nie powinny być łączone ze sobą śrubami. Dzieje się tak dlatego, że powierzchnie styku nie pasują do siebie i nie ma uszczelki, która ma jeden typ po jednej stronie i inny typ po drugiej stronie.

RTJ(RJ) - Powierzchnia złącza typu pierścieniowego

Kołnierze z przegubami pierścieniowymi są zwykle stosowane w warunkach wysokiego ciśnienia (klasa 600 i wyższa) i/lub wysokich temperatur powyżej 800°F (427°C). Mają wycięte rowki na powierzchniach czołowych, które stanowią stalowe uszczelki pierścieniowe. Kołnierze uszczelniają się, gdy dokręcone śruby ściskają uszczelkę pomiędzy kołnierzami w rowkach, odkształcając (lub zwijając) uszczelkę, aby zapewnić dokładny kontakt wewnątrz rowków, tworząc uszczelnienie metal z metalem.

Kołnierz RTJ może mieć wypukłą powierzchnię z wykonanym w niej rowkiem pierścieniowym. Ta wypukła powierzchnia nie służy jako żadna część środka uszczelniającego. W przypadku kołnierzy RTJ uszczelnionych uszczelkami pierścieniowymi, uniesione powierzchnie połączonych i dokręconych kołnierzy mogą się ze sobą stykać. W tym przypadku ściśnięta uszczelka nie wytrzyma dodatkowego obciążenia wykraczającego poza napięcie śruby, wibracje i ruch nie mogą dodatkowo zmiażdżyć uszczelki i zmniejszyć naprężenia łączącego.