Nowe koncepcje energooszczędnej mobilności wymagają optymalizacji projektu poprzez zmniejszenie wymiarów komponentów i wybór materiałów odpornych na korozję, charakteryzujących się wysokim stosunkiem wytrzymałości do gęstości. Zmniejszenie wymiarów komponentów można przeprowadzić albo poprzez konstruktywną optymalizację strukturalną, albo poprzez zastąpienie ciężkich materiałów lżejszymi i o wysokiej wytrzymałości. W tym kontekście kucie odgrywa ważną rolę w produkcji elementów konstrukcyjnych zoptymalizowanych pod kątem obciążenia. W Instytucie Obróbki Plastycznej i Maszyn do Formowania Metalu (IFUM) opracowano różne innowacyjne technologie kucia. W odniesieniu do optymalizacji strukturalnej zbadano różne strategie lokalnego wzmacniania komponentów. Można uzyskać miejscowo indukowane utwardzanie przez odkuwanie na zimno pod nałożonym ciśnieniem hydrostatycznym. Ponadto można utworzyć kontrolowane strefy martenzytyczne poprzez wywołanie przemiany fazowej w metastabilnych stalach austenitycznych. Inne badania skupiały się na zastąpieniu ciężkich części stalowych wysokowytrzymałymi stopami metali nieżelaznych lub związkami materiałów hybrydowych. Opracowano kilka procesów kucia stopów magnezu, aluminium i tytanu do różnych zastosowań lotniczych i motoryzacyjnych. Uwzględniono cały łańcuch procesu, od charakterystyki materiału, poprzez projektowanie procesu oparte na symulacji, aż po produkcję części. Potwierdzono wykonalność kucia o skomplikowanych kształtach przy użyciu tych stopów. Pomimo trudności związanych z hałasem maszyn i wysoką temperaturą, technika emisji akustycznej (AE) została z powodzeniem zastosowana do monitorowania online wad odkuwek. Opracowano nowy algorytm analizy AE, dzięki czemu można wykryć i sklasyfikować różne wzorce sygnałów wynikające z różnych zdarzeń, takich jak pękanie produktu/matrycy lub zużycie matrycy. Ponadto, wykonalność wspomnianych technologii kucia została udowodniona za pomocą analizy elementów skończonych (FEA). Przykładowo badano integralność matryc kuźniczych pod kątem inicjacji pęknięć na skutek zmęczenia termomechanicznego oraz uszkodzeń plastycznych odkuwek za pomocą modeli uszkodzeń skumulowanych. W artykule opisano niektóre z wymienionych podejść.