Hartowność i hartowność to wskaźniki wydajności charakteryzujące zdolność hartowaniaodkuwki, a także stanowią ważną podstawę doboru i wykorzystania materiałów.Hartownośćjest maksymalną twardością, jaką akuciemożna osiągnąć w idealnych warunkach. Głównym czynnikiem decydującym o stopniu utwardzeniakucieto zawartość węglakucie, a dokładniej zawartość węgla w roztworze stałym w austenicie podczas hartowania i ogrzewania. Im wyższa zawartość węgla, tym wyższy stopień zahartowania stali. Chociaż pierwiastki stopowe w stali mają niewielki wpływ na hartowność stali, mają one ogromny wpływ na hartowność stali.
Hartowność to cecha określająca głębokość i rozkład twardości hartowanej stali w określonych warunkach. Oznacza to, że zdolność do uzyskania głębokości warstwy hartowanej podczas hartowania stali, co jest nieodłączną właściwością stali. Hartowność faktycznie odzwierciedla łatwość, z jaką austenit można przekształcić w martenzyt podczas hartowania stali. Jest to głównie związane ze stabilnością przechłodzonego austenitu w stali lub z krytyczną szybkością chłodzenia podczas hartowaniakuta stal.

Po hartowaniu obserwuje się strukturę metalograficzną i krzywe rozkładu twardości na przekroju ośrodka chłodzącego. Linia przekroju to martenzyt, a pozostała część jest podzielona na obszary niemartenzytyczne, czyli strukturę przed hartowaniem. Z rysunku widać, że obszar martenzytu pręta stalowego po prawej stronie jest głębszy, więc jego hartowność jest lepsza, twardość martenzytu materiału po lewej stronie jest wyższa, to znaczy hartowanie jest lepsze. Szybkość chłodzenia sekcji kucia różni się w zależności od miejsca podczas hartowania. Prędkość chłodzenia powierzchni jest maksymalna i prędkość chłodzenia maleje, gdy środek osiąga środek. Jeżeli prędkość chłodzenia powierzchni i środka odkuwki jest większa niż krytyczna prędkość chłodzenia odkuwki stalowej, na całym odcinku odkuwki można uzyskać strukturę martenzytyczną, czyli odkuwka stalowa ulega całkowitemu hartowaniu. część środkowa znajduje się poniżej krytycznej szybkości chłodzenia, na powierzchni uzyskuje się martenzyt, a w sercu otrzymuje się tkankę niemartenzytyczną, co wskazuje, że odkuwka stalowa nie została hartowana.
W produkcji efektywna hartowność staliodkuwkiwyraża się zwykle głębokością efektywnej warstwy utwardzającej, to znaczy pionową odległością od powierzchni mierzoną do 50% (ułamka objętościowego) martenzytu. Przydatny jest także pomiar pionowej odległości od powierzchni do określonej twardości, aby wskazują głębokość efektywnej warstwy utwardzającej. Przykładowo głębokość hartowania indukcyjnego (DS) i głębokość chemicznej obróbki cieplnej (DC) mierzy się pionową odległością od powierzchni do określonej twardości.
Rozkład energii części mechanicznych po hartowaniu i odpuszczaniuodkuwkio różnej hartowności pokazano na rysunku. Wysoka hartowność jego właściwości mechanicznych wzdłuż przekroju poprzecznego to równomierny rozkład, a penetracja hartowania niskich, niskich właściwości mechanicznych serca, wytrzymałość jest niższa. Dzieje się tak, ponieważ po hartowaniuodkuwki staloweprzy wysokiej hartowności, ich struktura od powierzchni do wnętrza jest ziarnista, hartowana metodą Soxhleta, która ma wysoką podatność na bremsstrahl, podczas gdy stal o niskiej hartowności ma w sercu wiotki ferryt, który ma niską podatność na bremsstrahl.
(z duan168.com)