1. Opbrengststerkte vanflens
Is de opbrengstlimiet van metaalmateriaal wanneer het opbrengstfenomeen optreedt, dat wil zeggen de spanning die weerstand biedt aan microplastische vervorming. Voor metaalmaterialen zonder duidelijk opbrengstfenomeen wordt de opbrengstlimiet gedefinieerd als de spanningswaarde van 0,2% restvorming, die de voorwaardelijke opbrengstlimiet of opbrengststerkte wordt genoemd.
De externe kracht die groter is dan de opbrengststerkte, zal de onderdelen permanent ongeldig en onherstelbaar maken. Als de opbrengstlimiet van laag koolstofstaal 207MPa is, wanneer deze limiet onder de werking van externe krachten, zullen delen permanente vervorming produceren, minder dan dit, zullen delen het oorspronkelijke uiterlijk herstellen.
(1) Voor materialen met duidelijk opbrengstfenomeen is opbrengststerkte de spanning op het opbrengstpunt (opbrengstwaarde);
(2) Voor materialen met geen duidelijk opbrengstfenomeen bereikt de stress wanneer de limietafwijking van de lineaire relatie tussen stress en spanning een gespecificeerde waarde bereikt (meestal 0,2% van de oorspronkelijke schaalafstand). Het wordt meestal gebruikt om de mechanische en mechanische eigenschappen van vaste materialen te evalueren en is de werkelijke limiet van materiaalgebruik. Omdat in de spanning de opbrengstlimiet van het materiaal na het snijden overschrijdt, neemt de spanning toe, zodat de materiële schade niet normaal kan worden gebruikt. Wanneer de stress de elastische limiet overschrijdt en het vloeigingsstadium binnengaat, neemt de vervorming snel toe, wat niet alleen elastische vervorming veroorzaakt, maar ook gedeeltelijke plastische vervorming. Wanneer de stress punt B bereikt, neemt de plastic spanning sterk toe en schommelt de spanningsstam iets, wat opbrengst wordt genoemd. De maximale spanning en minimale spanning in dit stadium worden respectievelijk het bovenste opbrengstpunt en het onderste opbrengstpunt genoemd. Aangezien de waarde van het lagere opbrengstpunt relatief stabiel is, wordt het het vloeigingspunt of de opbrengststerkte (rel of rp0.2) genoemd als de index van materiaalweerstand.
Sommige staal (zoals hoog koolstofstaal) zonder duidelijke opbrengstfenomeen, meestal met het optreden van plastic vervorming van sporen (0,2%) van de spanning als de opbrengststerkte van het staal, bekend als de voorwaardelijke opbrengststerkte.

2. Bepaling vanflenslevert kracht op
De gespecificeerde niet-proportionele verlengingssterkte of gespecificeerde resterende verlengingsspanning moet worden gemeten voor metaalmaterialen zonder duidelijke opbrengstfenomeen, terwijl de opbrengststerkte, bovenste opbrengststerkte en lagere opbrengststerkte kunnen worden gemeten voor metaalmaterialen met duidelijk opbrengstfenomeen. Over het algemeen wordt alleen de opbrengststerkte gemeten.
3. flensStandaard van de opbrengststerkte
(1) De hoogste spanning in de proportionele limietspanningstraincurve, die voldoet aan de lineaire relatie, wordt meestal weergegeven door σ P in de wereld. Wanneer de stress hoger is dan σ P, wordt het materiaal beschouwd als toegeven. Er zijn drie veelgebruikte opbrengststandaarden in bouwprojecten:
(2) Elastische limiet de maximale spanning die het materiaal volledig kan herstellen na het lossen na het laden, waardoor geen resterende permanente vervorming als standaard wordt gebruikt. Internationaal wordt het meestal uitgedrukt als Rel. Het materiaal wordt beschouwd als toegeven wanneer de spanning de rel.
(3) De opbrengststerkte is gebaseerd op bepaalde resterende vervorming. Bijvoorbeeld, 0,2% resterende vervormingsspanning wordt meestal gebruikt als opbrengststerkte en het symbool is RP0.2.
4. Factoren die de opbrengststerkte beïnvloeden vanflens
(1) Interne factoren zijn: combinatie, organisatie, structuur, atomaire aard.
(2) Externe factoren omvatten temperatuur, reksnelheid en spanningstoestand.
φ is een algemene eenheid, verwijst naar de diameter van buizen en elleboog, staal en andere materialen, kan ook worden gezegd dat het de diameter is, zoals φ 609,6 mm verwijst naar de diameter van 609,6 mm.