Nieuwe energiebesparende mobiliteitsconcepten vragen om ontwerpoptimalisatie door het verkleinen van componenten en de keuze van corrosiebestendige materialen met een hoge sterkte-dichtheidsverhouding. Het verkleinen van componenten kan worden uitgevoerd door constructieve structurele optimalisatie of door het vervangen van zware materialen door lichtere materialen met een hoge sterkte. In deze context speelt smeden een belangrijke rol bij de productie van structurele componenten met geoptimaliseerde belasting. Bij het Institute of Metal Forming and Metal-Forming Machines (IFUM) zijn verschillende innovatieve smeedtechnologieën ontwikkeld. Met betrekking tot structurele optimalisatie werden verschillende strategieën voor gelokaliseerde versterking van componenten onderzocht. Lokaal geïnduceerde spanningsharding door middel van koud smeden onder een opgelegde hydrostatische druk zou kunnen worden gerealiseerd. Bovendien zouden gecontroleerde martensitische zones kunnen worden gecreëerd door het vormen van geïnduceerde faseconversie in metastabiele austenitische staalsoorten. Ander onderzoek richtte zich op de vervanging van zware stalen onderdelen door hoogwaardige non-ferrolegeringen of hybride materiaalverbindingen. Er werden verschillende smeedprocessen van magnesium-, aluminium- en titaniumlegeringen ontwikkeld voor verschillende luchtvaart- en automobieltoepassingen. Er is rekening gehouden met de hele procesketen, van materiaalkarakterisering via op simulatie gebaseerd procesontwerp tot de productie van de onderdelen. De haalbaarheid van het smeden van complexe vormgeometrieën met behulp van deze legeringen werd bevestigd. Ondanks de problemen die zich voordoen als gevolg van machinegeluid en hoge temperaturen, is de akoestische emissietechniek (AE) met succes toegepast voor online monitoring van smeeddefecten. Er is een nieuw AE-analysealgoritme ontwikkeld, zodat verschillende signaalpatronen als gevolg van verschillende gebeurtenissen zoals product-/matrijsscheuren of matrijsslijtage kunnen worden gedetecteerd en geclassificeerd. Verder werd de haalbaarheid van de genoemde smeedtechnologieën bewezen door middel van de eindige elementenanalyse (FEA). Zo werd bijvoorbeeld de integriteit van smeedmatrijzen met betrekking tot scheurinitiatie als gevolg van thermomechanische vermoeidheid en de ductiele schade van smeedstukken onderzocht met behulp van cumulatieve schademodellen. In dit artikel worden enkele van de genoemde benaderingen beschreven.