Os novos conceptos de mobilidade de aforro enerxético requiren a optimización do deseño mediante a redución do tamaño dos compoñentes e a elección de materiais resistentes á corrosión que posúan altas relacións de resistencia a densidade. A redución do tamaño dos compoñentes pódese realizar mediante unha optimización estrutural construtiva ou substituíndo materiais pesados ​​por outros máis lixeiros de alta resistencia. Neste contexto, a forxa xoga un papel importante na fabricación de compoñentes estruturais optimizados para a carga. No Institute of Metal Forming and Metal-Forming Machines (IFUM) desenvolvéronse varias tecnoloxías innovadoras de forxa. No que se refire á optimización estrutural, investigáronse diferentes estratexias para o reforzo localizado de compoñentes. Pódese realizar un endurecemento por deformación inducido localmente mediante forxa en frío baixo unha presión hidrostática superposta. Ademais, pódense crear zonas martensíticas controladas mediante a formación de conversión de fase inducida en aceiros austeníticos metaestables. Outras investigacións centráronse na substitución de pezas pesadas de aceiro por aliaxes non ferrosas de alta resistencia ou compostos de materiais híbridos. Desenvolvéronse varios procesos de forxa de aliaxes de magnesio, aluminio e titanio para diferentes aplicacións aeronáuticas e automotrices. Considerouse toda a cadea do proceso desde a caracterización do material pasando polo deseño de procesos baseado na simulación ata a produción das pezas. Confirmouse a viabilidade de forxar xeometrías de formas complexas utilizando estas aliaxes. A pesar das dificultades atopadas debido ao ruído da máquina e á alta temperatura, a técnica de emisión acústica (AE) aplicouse con éxito para o seguimento en liña de defectos de forxa. Desenvolveuse un novo algoritmo de análise de AE, de xeito que se puidesen detectar e clasificar diferentes patróns de sinal debidos a diversos eventos, como a rachadura do produto/matriz ou o desgaste da matriz. Ademais, comprobouse a viabilidade das mencionadas tecnoloxías de forxa mediante a análise de elementos finitos (FEA). Por exemplo, a integridade das matrices de forxa con respecto á iniciación da greta debido á fatiga termomecánica, así como o dano dúctil das forxa, foi investigada coa axuda de modelos de danos acumulados. Neste artigo descríbense algúns dos enfoques mencionados.