1. فرآیند آهنگری شامل برش مواد به اندازه مورد نیاز، حرارت دادن، آهنگری، عملیات حرارتی، تمیز کردن و بازرسی است. در آهنگری دستی در مقیاس کوچک، تمامی این عملیات توسط چندین کارگر آهنگر با دست و دست در فضایی کوچک انجام می شود. همه آنها در معرض همان محیط مضر و خطرات شغلی قرار دارند. در کارگاه های آهنگری بزرگ، خطرات بسته به موقعیت شغلی متفاوت است. اگرچه شرایط کار بسته به شکل آهنگری متفاوت است، اما آنها ویژگی های مشترک خاصی دارند: کار فیزیکی با شدت متوسط، محیط ریز اقلیم خشک و گرم، تولید صدا و ارتعاش، و آلودگی هوا ناشی از دود.

2. کارگران هم در معرض هوا با دمای بالا و هم در معرض تشعشعات حرارتی قرار می گیرند که منجر به تجمع گرما در بدن آنها می شود. ترکیب گرما و حرارت متابولیک می تواند باعث اختلالات دفع گرما و تغییرات پاتولوژیک شود. خروجی عرق کار 8 ساعته بسته به محیط گاز کوچک، فعالیت بدنی و درجه سازگاری حرارتی متفاوت خواهد بود و معمولاً از 1.5 تا 5 لیتر یا حتی بیشتر متغیر است. در کارگاه‌های آهنگری کوچک‌تر یا در فاصله‌ای از منابع حرارتی، شاخص تنش گرمایی بهر معمولاً بین 55 تا 95 است. اما در کارگاه های آهنگری بزرگ، نقطه کار نزدیک کوره گرمایش یا دستگاه چکش ممکن است به 150-190 برسد. به راحتی باعث کمبود نمک و گرفتگی گرما می شود. در فصل سرد، قرار گرفتن در معرض تغییرات در محیط ریزاقلیمی ممکن است تا حدی سازگاری آن را افزایش دهد، اما تغییرات سریع و بیش از حد مکرر ممکن است خطری برای سلامتی ایجاد کند.

آلودگی هوا: هوای محل کار بسته به نوع و ناخالصی های سوخت کوره گرمایشی و همچنین راندمان احتراق، جریان هوا و شرایط تهویه ممکن است حاوی دود، مونوکسید کربن، دی اکسید کربن، دی اکسید گوگرد یا حتی آکرولئین باشد. سر و صدا و لرزش: چکش آهنگری به ناچار صدا و ارتعاش با فرکانس پایین تولید می کند، اما ممکن است برخی از اجزای فرکانس بالا نیز وجود داشته باشد که سطح فشار صدا بین 95 تا 115 دسی بل باشد. قرار گرفتن کارکنان در معرض ارتعاشات آهنگری ممکن است باعث اختلالات خلقی و عملکردی شود که می تواند ظرفیت کاری را کاهش داده و ایمنی را تحت تأثیر قرار دهد.